خیلی ساده است.نه؟
حذف کردن آدم ها از زندگی ات.
دفن کردنشان در قلبت,که روز به روز خالی تر می شود.
چند نفر مانده؟
چند نفر را کشتی؟
و در زمین بایرش دفن کردی؟
و همه ی آن ها عزیز بودند.
لااقل زمانی.
اما مهم نیست.
تو با منطق جلو می روی.
با قواعد.با سود و زیان.
اخلاق تو این است:
"اگر به من آسیب بزنی تو را می کشم.
باور کن می کشم و باور کن برایم مهم نخواهد بود که زمانی چقدر برایم مهم بودی."
عزیز دل من,برو جلوی آینه بایست.
به چشمانت نگاه کن.
بگو:
من بی رحم نیستم.
بی رحم نیستم.
بی رحم نیستم.
و تلاش کن به صورتت تف نیاندازی.
درباره این سایت